გაპარსვა თანამედროვე მამაკაცის ყოველდღიური ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია, მაგრამ იცოდით, რომ ძველ ჩინელებსაც ჰქონდათ გაპარსვის საკუთარი გზა. ძველ დროში გაპარსვა არა მხოლოდ სილამაზისთვის იყო, არამედ დაკავშირებული იყო ჰიგიენასთან და რელიგიურ შეხედულებებთან. მოდი ვნახოთ, როგორ იპარსავდნენ ძველი ჩინელები.

ძველ ჩინეთში გაპარსვის ისტორია ათასობით წლით თარიღდება. ძველ დროში გაპარსვა მნიშვნელოვანი ჰიგიენური ჩვევა იყო და ადამიანებს სჯეროდათ, რომ სახის სისუფთავის დაცვა შეიძლება თავიდან აიცილოს დაავადება და ინფექცია. გარდა ამისა, გაპარსვა ასევე დაკავშირებული იყო რელიგიურ რიტუალებთან და ზოგიერთი რელიგიური რწმენა მორწმუნეებს ავალდებულებდა წვერის გაპარსვას ღვთისმოსაობის გამოვლენისთვის. ამიტომ, გაპარსვას მნიშვნელოვანი მნიშვნელობა ჰქონდა ძველ ჩინურ საზოგადოებაში.

ძველი ჩინელი პარსვის მეთოდი განსხვავდებოდა თანამედროვეობისგან. ძველად ხალხი იყენებდა სხვადასხვა იარაღს საპარსად, რომელთაგან ყველაზე გავრცელებული იყო ბრინჯაოს ან რკინისგან დამზადებული საპარსი. ეს საპარსები, როგორც წესი, ცალპირიანი ან ორპირიანი იყო და ადამიანებს შეეძლოთ მათი გამოყენება წვერებისა და თმის მოსაჭრელად. გარდა ამისა, ზოგიერთი ადამიანი იყენებდა აბრაზიულ ქვებს ან ქვიშის ქაღალდს საპარსის გასამკაცრებლად, რათა უზრუნველყოს დანის სიმკვეთრე.

გაპარსვის პროცესი ძველ ჩინეთშიც განსხვავდებოდა თანამედროვეობისგან. უძველეს დროში გაპარსვას ჩვეულებრივ აკეთებდნენ პროფესიონალი დალაქები ან საპარსი. ეს პროფესიონალები ჩვეულებრივ იყენებენ ცხელ პირსახოცებს სახის კანისა და წვერის დასარბილებლად, სანამ საპარსად გამოიყენებენ საპარსს. ზოგიერთ მდიდარ ოჯახში, ადამიანები ასევე იყენებენ სუნამოებს ან სანელებლებს, რათა პარსვას გარკვეული სურნელი შესძინონ.

მნიშვნელობა, რომელსაც ძველი ჩინელები ანიჭებდნენ გაპარსვას, ასევე ჩანს ზოგიერთ ლიტერატურულ ნაწარმოებში. უძველეს ლექსებსა და რომანებში ხშირად ჩანს გაპარსვის აღწერილობები და ხალხი პარსვას ელეგანტურობისა და რიტუალის გამოვლინებად მიიჩნევს. ძველი ლიტერატორები და მეცნიერები ასევე სვამდნენ ჩაის და კითხულობდნენ ლექსებს გაპარსვისას და პარსვას თვლიდნენ კულტურული მიღწევების გამოვლინებად.